Een man die er bepaald geen doekjes om windt en precies weet waar hij het over heeft. Docent en onderzoeker Politieke Communicatie Chris Aalberts sloot met zijn uiteenzetting over trends in Politieke Communicatie het onderdeel Public Affairs af. En hoe. Kritisch op partijstandpunten, populisten en Twitter vertelt hij ons in vijftig minuten hoe de politiek in Nederland ervoor staat. Een fijne les op de maandagmiddag, waarin de drie volgende trends een allesbepalende rol spelen:
1. De Doe-democratie
Een trend die steeds zichtbaarder wordt en inhoudt dat burgers zelf steeds meer publieke taken gaan oppakken, die voorheen door (vaak gesubsidieerde) maatschappelijke instanties werden verzorgd. Doen dus. Dit is niet per se omdat burgers dat altijd zélf willen, maar vaak daartoe worden gedwongen door veranderende wet- en regelgeving. Steeds meer publieke taken komen in handen van burgers te liggen, steeds minder verantwoordelijkheden krijgt de Tweede Kamer.
2. Digitalisering
Door de digitalisering is iedereen zender geworden. Of we nu een zetel in de Tweede Kamer bezetten of op de bank als couch potato het nieuws tot ons nemen: via digitale kanalen kan eenieder aan de wereld vertellen wat men van een bepaalde zaak vindt. En je raadt het al: vaak zijn deze meningen negatief van aard. Vanwege het alomvattende kenmerk van social media dat we direct kunnen inspelen op actualiteiten, komt de focus te liggen op korte termijn-problematiek en vervagen lange termijn-problemen.
3. Populisme
De digitalisering heeft een flinke hand in de sterke groei van populisten. Een populist (met Geert Wilders als meest uitgesproken voorbeeld) suggereert te luisteren naar ‘het volk’, oftewel: naar de eigen aanhang. Een populist past zijn agenda aan op de onderwerpen waar mensen over klagen en gaat hiermee vervolgens de boer op. Het interessante is dat populisten vaak moeite hebben concrete resultaten te bereiken, waardoor teleurstelling bij de aanhang op de loer ligt. Echter, populisten hoeven niet te scoren. Ze brengen namelijk een andere, interessante beweging op gang. Een populistische partij zoals de PVV zorgt ervoor dat andere partijen gaan schuiven, in de richting van de PVV. Hiermee hopen de andere partijen dat burgers hun weg naar hun oude, vertrouwde partij blijven vinden.
Ondanks het feit dat bovenstaande trends ons best zorgen kunnen baren over de politieke toekomst van ons land, weet Bas Los de perfecte conclusie te trekken: “het komt uiteindelijk goed.” En daar houden we ons dan ook maar aan vast.
