De (vlieg)reis van Raymond, door het boek The Tipping Point

Tijdens mijn kerstvakantie wilde ik even niet denken aan school. Toch was dit wel nodig voor de masterclass van de laatste periode van de minor. Hiervoor moeten we een boek genaamd The Tipping Point van Malcolm Gladwell doornemen. Nou, ik dacht het boek wel even door te nemen, onderweg naar mijn vakantiebestemming deze kerstvakantie. Ik ga zitten in mijn krappe economy-zitplaats en zie een scherm voor mijn neus dat aangeeft dat er nog tien uur te gaan zijn. Ik ben normaalgesproken geen lezer, maar dit boek moet ik binnen deze reis toch wel kunnen uitlezen?

Door: Raymond Pack van Grey PR

Met het stijgen, start mijn reis door het boek. Het boek draait om drie theorieën die verklaren waarom en wanneer bepaalde boodschappen of ideeën nou wel viral gaan en waarom niet. Het boek start met “The Law of the Few”. Hierbij draait het om het kennen van de juiste mensen om jouw boodschap viral te laten gaan. Volgens de theorie heb je Connectors, Mavens en/of Salespeople nodig om viral te kunnen gaan. De Connectors spreken redelijk voor zich. Dit zijn de mensen die alle connecties hebben en anderen kunnen verbinden met de juiste personen. Mavens zijn de mensen met de kennis die graag hun expertise delen met anderen en bijvoorbeeld reviews schrijven voor bepaalde producten om anderen over te halen. Tot slot zijn er Salespeople die gewoon goed zijn in wat ze doen, namelijk het verkopen van een product of een idee, wat het ook is.

Let it go
Tijdens het lezen krijg ik een maaltijd aangeboden. Pittige kip met wat sneu uitziende groenten erbij. Niet bepaald geweldig eten voor tijdens een vlucht. Ook stopt de stewardess er een boekje bij voor een nieuwe actie van Finnair: deze vlucht met 20% korting! Mhh, ik eet een deel van mijn maaltijd op en ga verder met mijn boek. Nog negen uur te gaan. Ik ga door met “The Stickiness Factor” , het tweede deel van het boek en ook het deel waar Grey PR een masterclass over gaat geven. Dit vind ik een redelijk simpel stuk. Het boek stelt dat een boodschap bepaalde elementen moet bevatten om in het geheugen van het publiek te blijven hangen. Zo zijn herhaling, interactiviteit en complexiteit de onderdelen van een erg plakkerige boodschap die stukje bij beetje ontrafeld kan worden. Zo is dat voor het eerst gedaan in 1960, bij Sesamstraat. Onderzoekers hebben erg hun best gedaan om via een tv-programma het educatieniveau omhoog te halen. De Stickiness van Sesamstraat was er natuurlijk niet meteen, ze hebben talloze kleine veranderingen aangebracht om het te brengen tot waar het nu is.

Erg grappig natuurlijk. Je denkt er eigenlijk niet over na, maar zelfs achter simpel ogende programma’s zoals Sesamstraat of Blue’s Clues zit veel onderzoek. Het gejammer van een kind laat mij opkijken van mijn boek. Twee rijen voor mij zitten een wanhopige vader met een kleine meid op z’n schoot. Na een tijdje weet hij het meisje te sussen en besluit een tekenfilm op te zetten. Hij scrollt door het aanbod van het entertainment scherm en wanneer hij langs Frozen gaat, begint het meisje enthousiast ja te roepen. Ik heb haar de rest van de vlucht alleen maar naar het scherm zien kijken.

Tijd voor een dutje
Tot slot is er een deel dat in het teken staat van “The Power of Context”. Dit stuk stelt dat men bepaalde opvattingen kan hebben door een bepaalde omgeving of gedragingen van mensen. Zo geeft het boek de “Broken Window Theory” als voorbeeld. Wanneer een buurt veel gebouwen heeft die vervallen zijn of die totaal zijn verpauperd, zijn mensen meer geneigd om criminele activiteiten uit te voeren. Dit heeft ermee te maken dat het er al verwaarloosd uitziet. Context is dus heel belangrijk voor het verhaal dat je wilt vertellen. Ik sluit het boek en kijk naar het scherm voor me. Nog zeven uur te gaan. Ik denk terug aan de maaltijd en besef dat ik eigenlijk veel te snel oordeelde over het eten. Eigenlijk was het zo slecht nog niet. De context van het vliegtuig maakt dat ik de maaltijd al bij voorbaat niet lekker vond. Rechts van mij zit een andere passagier rustig te slapen. Met nog zeven uur te gaan lijkt mij dat niet eens een slecht idee en ik sluit mijn ogen. Die masterclass komt nog wel. Na de vakantie.