Verhalen de wereld in helpen, dat is iets wat in alle gelederen van de samenleving plaatsvindt. Koffiemachines op bedrijfsvloeren en de bakker op de hoek zijn vruchtbare plekken. Ook in Politiek Den Haag wordt er met grote regelmaat professioneel gelekt. Van beleidsinformatie tot saillante details over het privéleven van een vooraanstaand politicus. De bron van het nieuws? Die is en blijft onbekend. En dat is exact waar Chris Aalberts het in het gastcollege van vandaag over heeft: spindoctoring.
Spindoctoring is het doorspelen van niet-openbare informatie aan journalisten, waarbij de bron buiten de berichtgeving blijft. Hoe vaak lezen we niet: ‘uit welingelichte bronnen..’ of ‘een anonieme bron heeft bevestigd dat..’? Bij dergelijke verhalen mag de bron dan wel onduidelijk zijn voor de lezer, de motieven en belangen zijn voor de journalist kraakhelder. Met zo’n artikel tracht een journalist gevoelige informatie bekend te maken, met als gevolg de oordeelsvorming over een bepaalde partij of zaak te veranderen. En dat gebeurt regelmatig. Journalisten schijnen sterren te zijn in overschrijven, al verdedigen ze stellig van niet. Wanneer gevoelige informatie wordt geopenbaard in een artikel, trachten andere journalisten met een net iets andere insteek en nog meer informatie óók een nieuwsartikel te tikken met evenzoveel impact. Meer dan eens is de beeldvorming hierdoor drastisch veranderd en soms kost het zelfs politieke koppen.
De journalist zelf? Die voelt zich meer dan goed, want: het geeft status in Politiek Den Haag. Voor onzichtbare politici is zo’n journalist stiekem een uitkomst. Op basis van wederzijds vertrouwen zou de journalist zo belangrijke doch gevoelige informatie kunnen lekken. Gevolg? Zowel het ego van de politicus als de journalist wordt flink gestreeld. Misschien is dat wel hét motief van spindoctoring.
Auteur: Kim Stolk
