De wereld staat niet stil en de komst van internet heeft veel veranderd. Vooral voor het communicatievakgebied. De studentcolleges voor het Public affairsdeel van de minor gingen dan ook over de onderwerpen sociale media, framing en personaliseren. En dan vooral wat dit betekent voor politiek en overheid.
President Obama. Hij is er groot door geworden. Over de inzet van sociale media tijdens zijn verkiezingsprogramma zijn zelfs boeken geschreven. Inmiddels zijn sociale media niet echt nieuw meer. In het begin waren de verwachtingen hooggespannen, nu - na de hype - weten we dat we er alleen met sociale media niet komen. De meeste mensen worden nog altijd bereikt met traditionele media. Sociale media en traditionele media moeten elkaar versterken. Onderwerpen die vroeger de krant nooit gehaald zouden hebben, kunnen dat nu via sociale media alsnog.
Om informatie eenvoudig te maken en de meningen rondom (maatschappelijke) onderwerpen te sturen, wordt steeds meer gebruik gemaakt van framen. Eigenlijk gewoon het belichten van één kant van een verhaal waarbij informatie die je niet goed uitkomt weggelaten wordt. Als er eenmaal een frame is gekozen, is het moeilijk daar vanaf te komen. Denk maar eens aan de frames aanrechtsubsidie, plofkip en participatiemaatschappij.
In toenemende mate zie je dat politici (en ook sommige mensen uit het bedrijfsleven) niet meer bekend zijn vanwege hun opvattingen, maar vanwege hun persoonlijkheid. Ze doen mee aan amusementsprogramma's of infotainment (combi tussen amusement en informerende televisie). Ze brengen nog wel standpunten over, maar laten vooral ook zien wie ze zijn. Ook privélevens van politici worden zo nu en dan gebruikt om campagne te voeren. Denk maar eens aan Diederik Samson. Alleen het hebben van goede argumenten is niet meer genoeg, mensen willen vooral een beeld hebben van met wie ze te maken hebben. En hoe authentieker je bent, hoe beter. Als zijn er ook grenzen. Silvio Berlusconi bijvoorbeeld.
